the BEST counselling session..the GREATEST MOTHER in the world..

Semalam berbual ngn mak kt telefon..rase macam dh lama xtepon. In fact, mmg dh lama pn..dh seminggu lebih. Bukan x cuba telefon dlm tempoh tu tp mungkin masa tu xde rezeki kot. First sy try, ade masalah ngn calling card, operator xnak jawab..huhuu. Second time, line busy. Saye ingatkan ade orang tgh gayut, tp rupa-rupanya adik saye tgh layan internet..sabar lg sekali. Kadang2 niat untuk menelefon tu ade, selalu ade sbnrye..tapi disebabkan masa yg terbaik utk telefon adalah waktu malam kt m’sia..dan kt sini lagi la jauh malamnya, jadi kadang2 tu dah tunggu dh nak telefon, tapi bila smpi saat yg sesuai mata plk dh xsabar2 nk tutup..kalau telefon mungkin akan lama, jadi dibatalkan hasrat tu. Tapi alhamdulillah akhirnya semalam ada pun rezeki tu..Skrg ni sume ade kt umah, kecuali abang. Sebab skrg ni tgh cuti skolah..gee memang ade je kt umah, sue plk dh abis pre-tesl dia kt kuantan. Dan k.ja baru balik dr johor sbb tgh musim cuti skolah. Seronok dgr diorg tgh lepak sama2 sambil layan cite ape ntah..lupa plk. Yg pasti cite korea..huhu. Sebelum ni, bila saye tepon umah dan sy cakap lama sikit, mak selalu ingatkan sy tentang duit yg dh banyak sy abiskan utk bayar duit telefon. Dan selalunya sy akan kata yg xbanyak pun yg abis utk urusan ni, sedollar lebih je (wlpn sbnrnye lebih)..kalau convert ke ringgit m’sia baru berapa ringgit. Dan concern mak yg terlalu nak jimatkan duit kadang2 sgt mengecewakan hati saye..sy selalu tegaskan duit boleh dicari dan bukannya sy bazirkan utk benda yg tak berfaedah..telefon keluarga tak salah kan?!! Saye faham maksud mak, takut nnt kerana terlalu banyak habiskan duit utk telefon, dia bimbang sy x cukup duit utk belanja harian yg lain. Tp mak, alhamdulillah setakat ni rezeki Allah tu masih lagi cukup, alhamdulillah belum ada lagi masalah kesempitan duit x cukup makan, x cukup duit nak beli itu ini. Alhamdulillah semuanya masih lagi mencukupi, malahan alhamdulillah ade juga sedikit simpanan..kalau boleh dikatakan simpanan la. Itupun kerana saye rase sy dh lama x shopping..shopping dlm erti kata membeli benda2 yg bertitle ‘kehendak’ bukannya ‘keperluan’. Tak ingat bila last time bershopping, rasenye berbulan yg lepas kot. Sekarang ni kalau pegi mall pun, cuma singgah kat pak n save je..betul2 xde mase nak berjalan2 melawat kedai2 kat mall tu. Inilah antara hikmah bekerja pada hujung minggu agaknya..weekdays memang masa untuk kelas dan uni je..Pagi sabtu dan ahad plk keje, pastu balik keje plk penat..mmg dh takde mood nak keluar..cuma kadang2 je la kalau ade urusan2 tertentu. Jadi secara tidak langsung kira bagus jgk, sbb dpt jimatkan duit dr membazir tak tentu hala, dan juga bazirkan masa berjalan2 kat mall. Macam kebanyakan org perempuan yg lain jgk, sy mmg akui nafsu shopping tu mmg ade. Kadang2 plan nak window shopping je, tp alih2 mesti ade je benda yg saye akan bawa balik hasil kunjungan ke shopping mall..bukan setakat shopping mall je, kedai2 kecik kt tepi jalan tu pun termasuk sekali. Nampak je benda yg menarik minat, especially bila nampak benda2 kaler purple..sbb sy memang sgt obsess dgn kaler ni *sigh*..boleh kata hampir 100% kebarangkalian utk beli benda tu. Bila difikir dan dihitung, astaghfirullah terlalu banyak duit yg saye dh bazirkan utk beli benda2 yg tak berfaedah. Betapa banyaknya rezeki yg Allah kurniakan smpi saye mampu utk beli benda2 yg mcm tu..tp kesyukuran sy pada Dia bertambahkah?? Dan skrg ni, sume benda2 tak berfaedah tu hanya tersimpan elok kt dalam drawer..baju2 yg dulu beli sbb suka, kekal berlipat kt dalam almari. Terbayang nasib penduduk2 dunia kt tempat lain yg kurang bernasib baik dari saye, mereka bukan setakat tak mampu nk beli benda2 yg mereka suka, malah berjuang untuk mendapatkan sekelumit rezeki bagi meneruskan hidup mereka. Astaghfirullahal’adzim..jika hati ini masih lagi keras untuk bersyukur pada-Nya. Hrm, alhamdulillah dgn setiap nikmat yg tak pernah putus untuk sy rasai.. Disebabkan mak yg kadang2 mengungkit ttg hal duit ini, hati kerap juga tersinggung. Sebab itu kadang2 fikiran tak matang sy cuba memberontak, xnak telefon utk suatu tempoh, supaya nnt klu mak kata sy dh lama x telefon, nnt sy akan jawab yg mak xsuka sy telefon terlalu kerap..(mak,maafkan diri ini..). Tapi kadang2 jgk, mak seakan-akan lupa ttg concern dia pasal hal duit ni, smpi panjang lebar plk mak bercerita..sume cerita dulu2 abis keluar, dari cerita zaman kecik2, zaman mak sekolah dan ade org minat mak tapi mak xlayan..=D, zaman mak nk kawin..apa yg mak rase dan macam2 lagi..dan kadang2 cerita tu dh pun sy dengar, tp sy cakap sy belum dengar lg..hehe. Dari satu topic ke satu topic mak dok cerita, dan seperti biasa sy hanya mendengar. Saye tahu dari segi kepetahan bercakap, sy bukanlah mewarisi genetic mak sy, sy lebih ikut abah. Lebih banyak berdiam diri dan kurang bercampur dgn orang. Termasuklah sifat sensitive. Abah mmg sensitive, dia mampu mengalirkan airmata bila dgr berita yg mampu menyentuh perasaan dia. Even kadang2 bila sy telefon, dan saye bercakap ngn abah..abah hentikan perbualan kami sbb mungkin masa tu dia sedih. Kalau saye cakap benda2 yg berkait ngn perasaan sikit, contohnya mintak maaf masa nk raya, abah pernah passkan telefon kt org lain sbb sy tahu abah dh xdpt nk kawal emosi. Kalau abah, seorang lelaki mampu mengalirkan airmata..apatah lagi anak dia yg perempuan ni. Tapi kakak sy memang ikut mak..petah berkata2 dan pandai bagi nasihat kat orang. Teringat masa saat2 saye ceritakan masalah sy kt akak sy, terasa seperti melalui sesi kaunseling bersama kaunselor. Cuma bezanya khidmat ini adalah percuma dan tiada limit masa. Alhamdulillah sy bersyukur dikurniakan mereka dalam hidup saye, tempat utk sy bergantung harap dan meluahkan masalah bila sy x mampu utk mempercayai org lain lagi. Dan saye tahu mereka inginkan yg terbaik buat diri saye, tapi disebabkan saye ni degil..sebab itulah masalah sentiasa je ada. Cuma alhamdulillah buat masa ini, inshaAllah masalah itu telah selesai. So semalam sy cakap ngn mak dalam masa sejam lebih.(maaf ganggu mak tengok cerita sembilu..huhu, bila la cerita tu nak abis). Itupun terhenti sebab calling card dh kehabisan duit dalam tu..kalau x mungkin banyak lg nak disambung. Tak perlu ceritakan apa yg tgh berlaku skrg ni, sbb firasat dan naluri seorang ibu selalunya tepat. Mak kata dia dpt rasakan yg sy kurang bersemangat skrg ni..sy tahu mmg betul. Dan dia sangat risau dgn diri saye..dan doanya seperti selalu tak pernah putus. Mak tanya adekah skrg ni sy study macam sy study untuk upsr dulu? Mak kata dia ingat masa time sy nak upsr dulu, bila dia bangun tido, dia nmpk sy tgh study kt meja..n next time plk dia nmpk sy tertido kt meja study..Hrm, sy pun x ingat pasal ni..betul ke sy study mcm tu?..agaknye last minute kot..huhu. Dan sekarang sy x tahu ke mana semangat tu menghilang. Mungkin saye sudah berputus asa dgn diri sendiri..saye kalah pada sesuatu yg belum pasti, sy tewas pada ‘bukan kebiasaan’ yg telah pun menjadi ‘kebiasaan’. Saye tidak yakin dgn diri saye, saye tak yakin yg saye mampu teruskan lagi. Dan saye tak sanggup untuk menanggung dosa kerana tidak menunaikan tanggungjawab dan amanah besar yg tergalas kt bahu ini lagi..dan sebab itu, sy telah tekad untuk mengakhirinya tahun ini. Tapi mak kata dia nak saye teruskan usaha, mak kata jgn pandang ‘honours’ tu lagi buat masa ni, tapi fokus utk dapatkan result yg cemerlang. Mak x suka saye berputus asa macam ni, dan mak suruh saye daki anak tangga satu persatu. Jangan fikirkan tentang sesuatu yg belum kita rasai. Mak kata saye belum pun merasai ‘honours year’ tu lagi dan saye telah pun berputus asa untuk menghadapinya..hakikatnye, belum pasti pun dapat ke x lagi (betul cakap mak..). Dan nampaknya harapan itu terlalu tipis. Mak kata jgn disebabkan sy rindu utk balik umah, saye nak abiskan degree ni tahun ni..mak kata tiada perubahan pun yg berlaku kt umah, sama je macam last time sy balik. Jadi mak cadangkan supaya saye stay kt sini utk setahun lagi..(*nangis*) sebab mak risau bila saye dh berhenti belajar, saye mungkin takkan sambung ke peringkat yg lebih tinggi lagi. Kalau mungkin saye akan sambung pun, mungkin akan mengambil masa yg agak lama. Mak bagi analogy, mak kata kalau lepas dia balik dr skolah, dan hari tu mak bercadang nak pegi tempat lain, kalau mak mandi dan nak bersiap2 semula, mak selalunya rase malas dh nak keluar, dan mungkin juga mengambil masa berhari2 baru dpt ditunaikan hasrat tu. Lain la kalau mak terus je pegi tmpt tu straight away. Maksudnya, bila kita dah berhenti melakukan sesuatu, selalunya susah atau pun mengambil masa yg agak lama utk kita mulakan balik..tapi kalau kita teruskan je, inshaAllah xde masalah. Itu yg mak bimbangkan dan saye tahu harapan mak sangat tinggi utk saye terus sambung belajar ke peringkat yg lebih tinggi..cuma mak, diri ini terlalu kurang keyakinan diri buat masa ini. Mak pernah kata, kalau rase belajar tu susah..bandingkan dgn org yg amik medic. Sudah pasti kehidupan sbg seorang pelajar bg mereka jauh lebih susah dan sibuk berbanding saye. Kalau rase belajar susah, bekerja pun susah jgk..xde benda yg senang. Mak kata, walaupun mak tak belajar tinggi..tapi melalui pengalaman dan cerita2 orang, bukan senang utk dapatkan kerja zaman skrg..Tak memadai untuk hanya beroleh segulung ijazah, sebab itu mak nak saye usaha sungguh2 utk dapatkan yg terbaik..dan kalau boleh sambung ke peringkat yg lebih tinggi. Mak xnak saye patah semangat, mak suruh saye ingat harapan negara dan rakyat..kita umpama duta kecil yg memikul tanggungjawab yg sgt besar, harapan ibubapa itu memang sudah pasti. Mak kata kita adalah golongan yg terbilang (ataupun mampu dibilang, kerana x semua orang berpeluang macam kita). Dan mak cerita tentang pengalaman adik abah yg terpaksa berpisah beberapa kali dgn isteri dan anak2nya disebabkan semangat isteri yg sgt suka belajar..Mak ceritakan azam makcik yg ingin habiskan phd nya dlm tempoh 2 tahun dan alhamdulillah dia telah berjaya merealisasikannya. Mak kata dulu masa makcik belajar, dia tak fikir pun pasal hal lain, bila org lain beli kereta besar, berseronok dgn duit yg ada..tapi makcik hanya fokus pada study dia..dan rezeki makcik juga skrg ni dh bergelar prof.madya. Dan semua itu takkan berhasil tanpa pengorbanan yg besar..kerana kejayaan itu besar harganya..bukan datang bergolek bila saje diminta. Mak kata bila berputus asa dan tiada semangat..mintak bantuan dari Tuhan..mak suruh berdoa banyak2, jangan tinggal solat, rajin baca Quran dan berzikir bila ada kelapangan. Mak suruh selalu ingat Tuhan, mak kata kalau xnak org lain perasan kita berzikir kerana takut timbul prasangka lain, mak akan baca La ila ha illALLAH..sbb bacaan ni x obvious sangat, kurang pergerakan mulut berbanding takbir, tahmid dan tasbih. Dan mak juga cerita, dulu mak sangat kagum bila tgk org perempuan yg pegang kunci kereta..atau maksud lainnya mampu memandu kereta. Dan masa tu mak tak pernah terlintas langsung untuk mengambil lesen kereta dan jadi pandai macam tu..tapi sekarang mak pun dh pandai bwk keta..malah dah x rase takut dh bila kat atas jalan raya. Mak kata dulu mak memang x boleh minum ubat dlm bentuk cairan, mak hanya boleh amik ubat dalam bentuk pil, memang sejak dari lahirkan abang lagi..tapi hari tu abang offer mak minum pemakanan organic, dan mak cuba walaupun memang susah untuk mak terima dan telan ubat tu dan alhamdulillah walaupun belum boleh serasikan lagi dgn diri mak, tapi sekurang2nya mak telah berjaya melaksanakannya. Dan itu semua kerana mak yakin dgn apa yg mak lakukan. Dan mak suruh sy jadi macam tu jugak..cuba atasi kekurangan dan kelemahan diri sy untuk sebuah kejayaan. Dan mak selalu yakin dgn diri saye, mak kata saye selalu x yakin dgn diri sendiri, x yakin dgn apa yg sy jawab dlm exam..tp bila keputusan keluar, alhamdulillah Allah tidak menghampakan saye..dan mungkin sebab itulah mak seakan tak percaya bila saye kata sy jawab dgn teruknya dalam test, exam..Mak, kalau mak nak tahu..banyak benda yg dh berubah..result pun sama. Mak cerita lagi..mak tengok dalam tv, ada kanak-kanak yg masih lagi kecil tapi mampu menghafal 30 juzu’ al-Quran. Mak kata sgt beruntung ibubapa yg melahirkan anak tu..tp bg anak-anak mak sendiri..memang terlalu mustahil. Yg wajib pun masih lagi mak yg kena sentiasa jaga dan ingatkan..astaghfirullahal’adzim. Mak kata, kalau nak difikirkan memang nampak mustahil untuk kita hafal isi sebuah al-Quran yg 30 juzu’ tu..tapi kita tahu ada orang yang mampu melakukannya..Dan ini semua tak lain hanyalah dgn kekuasaan Ilahi. Semuanya yg berlaku dlm hidup kita, semua keajaiban yg kita rasekan mustahil..datangnya dari-Nya. Oleh sebab itu, kita kena mintak dari Dia..mintak supaya Dia berikan apa yg kita inginkan, mintak supaya Dia hadirkan semangat untuk kita terus berjuang, mintak kekuatan, bantuan dari-Nya. InshaAllah Dia akan makbulkan. Dan mak kata mak dah tak tahu dah macam mane nk tolong saye, mak cuma mampu berdoa..dan memang doa mak tak pernah putus (saye tahu itu..). Mak, saye teringat pengorbanan mak menjahit baju raya untuk kami..mak sanggup tak tido malam..bekerja keras berhari2 demi untuk menunaikan impian kami untuk dapatkan baju raya yg baru..ataupun baju sekolah yg baru..Bukan mak tak mampu nak tempah kt kedai, tempah kt jiran yg memang tahu menjahit..tapi mak selalu beri alasan untuk jimatkan duit..walaupun mak terpaksa korbankan masa tidur mak..masa untuk keperluan mak sendiri..sampaikan mak selalu pakai baju lama sbg baju raya..dan mak kata mak dah x kisah bila org perasan mak selalu pakai koleksi baju2 yg lama..Dulu saye percaya bila mak bagi alasan macam tu, tp sekarang sy dh sedar..sy sedar bahasa ibu banyak yg tersirat. Sebenarnye mak nak hasil tangan mak jgk untuk anak2 mak..saye dh sedar kini. Sebab mak tahu kalau tempah kt orang, mesti ada je yg x kena. Tapi kalau mak jahit sendiri, mak tahu nak adjust macam mane sesuai dgn saiz kami..mak tahu nak letak poket baju tinggi mana, dalam mane..lipat kain baju kurung nak kena letak sebelah kiri atau kanan, nak lipat berapa..dsbnya. Mak cuba memberi yg terbaik utk kami..saye sedar kini. Saye teringat dulu masa kecik mak suka sangat masak untuk kami..mak buat macam2 kuih..tapi bila kami dh besar mak semakin jarang masak, kuih dh memang jauh sekali, dan lauk setiap hari kadang2 beli je kt kedai. Dan kadang2 saye kecewa, kecewa bila saye bandingkan mak dgn mak kawan2 saye. Namun sekarang saye sedar, saye sedar kini yg rupanya mak menyalahkan diri mak atas apa yg berlaku pada abah..mak kata mak dulu selalu masak kuih2 yg manis sampai abah kena diabetes..dan mak xnak anak mak pun kena jugak. Dan saye cukup faham kini..maafkan anak mak ini, yang pernah meragui kasih sayang mak selama ini. Maafkan anak mak ini yg selalu bercanggah pendapat ngn mak..maafkan segala kejahilan diri ini dalam menilai segala pengorbanan dan kasih sayang mak yg tak berbelah bagi pada kami. Saye tahu saye tak pernah cakap kt mak yg saye sangat sayangkan mak..kerana saye terlalu ego, dan saye tak pernah melatih diri saye untuk mengucapkannya. Dan kini, saye nak ucapkannya..walaupun saye tahu mak takkan tahu. Mak, saye sayang mak umpama molekul air kat semua lautan atas muka bumi ni, termasuk molekul2 air kt awan, molekul2 air hujan dan air dalam tanah sekalipun..dan saye sayang mak umpama butiran pasir kat daratan. Saye harap suatu hari nanti saye akan mampu mengucapkannya depan mak..dan kalaupun ego sy belum mampu saye tewaskan dan ditakdirkan saye x sempat untuk mengucapkannya, saye harap apa yg saye tulis di sini menjadi bukti yg saye pernah melafazkannya. Saye harap saye mampu jadi macam mak, mempunyai kekuatan dan tekad macam mak, mampu memotivasi diri macam mak, mampu berkorban macam mak, tidak berputus asa macam mak, bersemangat macam mak...tabah, cekal dan kuat macam mak...dan yg paling penting sekali, saye harap dapat membahagiakan mak di dunia dan juga akhirat. Saye berdoa kt Allah, semoga Allah beri yg paling baik untuk mak..semoga Allah berikan nikmat yg paling baik untuk mak..semoga Allah beri keredhaan yg paling baik buat mak, semoga Allah memberikan kejayaan yg paling baik, rezeki yg paling baik, ketenangan, kekuatan dan ketabahan yg paling baik untuk insan yg paling saye sayang dan cinta kt dunia ini..ameen. Saye habis borak ngn mak kol 3 lebih pagi td..tp pukul 4 lebih saye masih belum mampu melelapkan mata. Walaupun badan keletihan, tapi fikiran saye sgt segar..banyak benda tiba2 hadir dlm fikiran saye. Tapi alhamdulillah akhirnya terlelap juga, dalam tidur2 ayam. Lebih kurang kol 5.45 saye dikejutkan oleh flatmate saye yg membuat bising, dan saye 100% pasti yg dia tgh mabuk..dapat dgr dia tgh bercakap dlm keadaan kurang sedar, asyik swearing je..penat sy dengar. Cuba melelapkan mata balik, sbb subuh pun belum masuk..dan teringat masa tu sy sgt berharap yg dia cepat2 masuk tido lepas tu. Tapi sampai ke pukul 6 lebih, masih lagi bising2 kat luar..dan tak pasti sama ada saye berjaya tido ke x dalam tempoh masa tu..dan hati dah mula risau, sbb xdpt nak keluar bilik untuk g amik wudhu’. Walaupun setakat ini dia layan sy dgn baik, tapi bila dh mabuk..takut jgk sy nk menghadapinya. Hati saat tu cuma mampu berdoa..bimbang subuh terlepas macam tu je hanya disebabkan x dapat gi amik wudhu’..Dalam kol 7.30 baru mampu beranikan diri untuk perlahan-lahan membuka pintu bilik..itupun sebab masa tu dia tgh pasang lagu sambil nyanyi, jadi saye anggap dia xkan dengar mahupun perasan kalau saye keluar bilik. Alhamdulillah berjaya masuk bilik air tapi ade org pulak rupanya tgh guna shower..huhu. Jadi terpaksalah saye berwudhu’ kat sinki je..dalam keadaan tergesa-gesa, harap sempurna segalanya..alhamdulillah, walaupun subuh sgt lambat hari ni..huhu. Hari ni patutnya saye keje, tapi hati rase berat sangat nk g keje. Beratnya rase nk g mandi, nk bersiap2, pastu nak kena jalan gi bus stop..dan lepas tu nak kena jalan lagi..pastu barulah masanya nk keluarkan tenaga yg sbnrnye..Bila fikirkan sume tu, rase macam x nak amik risiko, tambah2 dgn tido yg x smpi pun 2 jam..jadi disebabkan kemalasan tu..saye dh telefon employer, bg tahu saye xdpt dtg sbb kurang sihat..(mintak maaf saye menipu, sy sihat walafiat cuma sy betul2 xde mood je nk keje hari ni..tapi xkan la saye nk katakan saye xde mood kan?huhu..). Tapi terima kasih banyak2 kt employer saye sebab memahami..dan bagi saye cuti hari ni..saye harap semoga Allah membalas kebaikan mereka dengan apa2 yg terbaik utk mereka. Hrm..baru teringat yg mak suruh berhenti keje. Huhuu..tapi dh cakap kt mak, nk tunggu cukup setahun dulu baru nak berhenti..inshaAllah tak lama je lagi..Dah biasa hari2 minggu pegi keje, dan dah terbiasa bersama mereka..kadang2 rase sayang pulak nak tinggalkan keje ni..Walaupun tak dinafikan kadang2 tu saye sgt berharap utk dpt relaks je pagi2 weekend. Hrm, xpe la..klu xberhenti skrg, lain kali mesti akan berhenti jgk..hanya masa yg membezakan, cepat ataupun lambat. Ingatkan tadi dapat qadha’ tido sbb xkeje tapi mata saye ni degil betul la..macam tuan dia jgk..huhu. Last2 kt depan laptop jgk sy pilih..hrm. Baiklah, cukuplah buat masa ini. Perlu melaksanakan tanggungjawab pada diri sendiri dan seterusnya tanggungjawab pada yg lain plk. Akan cuba dikumpul setiap kekuatan, semangat dan keyakinan agar cukup untuk menjadi pemangkin dan driving force, dan yg sewaktu dgnnya..Mohon amat sangat..ya Allah.